ลินดา แมคคาร์ทนีย์ เรโทรสเปกทีฟออกทัวร์รอบโลก สัมผัสชีวิตใหม่ในแต่ละสถานที่ ปรับเปลี่ยนและเชื่อมต่อกับสภาพแวดล้อมในท้องถิ่น มันแปรเปลี่ยนอีกครั้งที่นี่สำหรับ International Foto Biennale ของ Ballarat ผลงาน 200 ชิ้นที่รวมอยู่ในคลังภาพขนาดใหญ่ของศิลปินจำนวนครึ่งล้านภาพโดย Sir Paul McCartney สามีผู้มีชื่อเสียงของเธอและลูกสาวของพวกเขา ช่างภาพ Mary และ Stella นักออกแบบแฟชั่น ลินดาโดย Paul Sussex บีไอเอฟบี
รายการนี้ประกอบด้วยผลงานในรอบ 30 ปี ตั้งแต่ภาพแรกสุด
ของเธอของร็อคสตาร์ เช่น เดอะบีทเทิลส์และเจนิส จอปลินในทศวรรษที่ 1960 ไปจนถึงภาพในชีวิตประจำวัน ภาพตัวเอง การทดลองกับรูปแบบและคำอธิบายเกี่ยวกับสาเหตุที่เธอรัก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การปลดปล่อยสัตว์
ก่อนพบกับ Paul McCartney ในปี 1967 Linda Eastman (ไม่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูล Kodak-Eastman) ประสบความสำเร็จในอาชีพการงานมา ก่อน เธอได้รับเลือกให้เป็นช่างภาพหญิงแห่งปีของสหรัฐฯ ในปี 2510 ในปี 2511 เธอกลายเป็นช่างภาพหญิงคนแรกที่ถ่ายภาพหน้าปกนิตยสาร Rolling Stone ด้วยภาพเหมือนของ Eric Clapton
แม้จะมีข้อมูลประจำตัวของเธอ แต่เธอก็เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีในฐานะภรรยาของ Paul มากกว่าที่จะเป็นศิลปินในสิทธิของเธอเอง มีรายงานอย่างกว้างขวางว่าเขามักพูดติดตลกว่าเขาทำลายอาชีพการงานของภรรยา แต่ตั้งแต่เธอเสียชีวิตในปี 2541 พอลก็รักษามรดกของเธอด้วยหนังสือและการย้อนอดีตในต่างประเทศ
ภาพย้อนหลังนี้รวมถึงเนื้อหาที่ไม่เคยจัดแสดงมาก่อน รวมถึงภาพถ่ายที่บันทึกระหว่างการเยือนออสเตรเลียของครอบครัว McCartney สำหรับทัวร์ปี 1975 Wings และ 1993 New World
สำหรับผู้ชมในท้องถิ่น สิ่งนี้จะเชื่อมโยงกับภาพช่วงเวลาพัก การต่อสู้เพื่อสื่อมวลชนและการแถลงข่าว (รวมถึงภาพที่มีนอร์แมน กันสตัน) จุดสังเกต ทีมงาน แฟนๆ พระอาทิตย์ตก และนักกิจกรรมกรีนพีซ ไม่ว่าจะเป็นคุณภาพของแสงหรือความโล่งของใบหน้า ภาพเหล่านี้โดดเด่นในแบบชาวออสเตรเลียอย่างแท้จริง
McCartney บรรลุความรู้สึกเชื่อมโยงโดยตรงและความสนิทสนม
กับอาสาสมัครของเธอ รูปภาพพูดถึงช่วงเวลาที่แชร์กัน มักไม่ถูกเปิดเผยและเปิดเผยตัวละคร
แนวคิดนี้ยังเกิดขึ้นในการถ่ายภาพตัวเองของเธอ ซึ่งมักสะท้อนภาพสะท้อน เตือนผู้ชมว่านี่คือชีวิตและประสบการณ์ของเธอ คำพูดโดยตรงเป็นกรอบป้าย: “มองจากส่วนลึกใต้ตาของฉัน ฉันจับภาพช่วงเวลาในชีวิตของฉัน … ”
บางทีสิ่งนี้อาจเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างเพศ ที่ซึ่งผู้หญิงมองไม่เห็น ไม่คุกคาม มีเพียงในโลกของผู้ชายเท่านั้น หรืออาจแสดงความสามารถในการก้าวเข้าไปในเงามืดเพื่อสังเกตได้ดีขึ้น
นอกจากนี้ยังมีภาพของ McCartney ที่ถ่ายโดยคนอื่น สองภาพที่ถ่ายโดยจิม มอร์ริสันมีความโดดเด่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพหนึ่งซึ่งเย้ายวนมากบนเตียงที่ถ่ายในปี 1967 ทั้งสองภาพสะท้อนความรู้สึกว่าโต๊ะหมุน และเธอเองที่ถูกมอง
ภาพครอบครัวของ McCartney หลายภาพเป็นภาพที่ Paul กำลังเล่นกับลูก ๆ ของพวกเขา ในภาพถ่ายของพอลและเจมส์ ลอสแองเกิลส์ ปี 1983 พ่อและลูกชายอยู่ในอ่างฟองสบู่ และพอลหัวเราะเยาะฉากถูกดูดใต้น้ำด้วยเสียงกรีดร้องที่อ้าปากค้าง ซึ่งชวนให้นึกถึงเอ็ดวาร์ด มังช์
อีกเรื่องหนึ่งคือ Paul and Children East Hampton New York ปี 1975 เขาแสดงภาพพวกเขาทั้งหมดตามหลังเขาเหมือน Pied Piper แห่ง Hamelin ใน Self Portrait with Paul London 1970 พอลและลินดาหันหน้าเข้าหากระจกในห้องน้ำ เธอถือกล้อง ทำมุมเล็กน้อยกับเขา และเขาถือกล้องในจินตนาการ
ภาพถ่ายโดยศิลปินชาวออสเตรเลีย Rhonda Senbergs เรียงรายไปตามทางเดินไปยังงานแสดงของ McCartney โดยเน้นให้เห็นถึงการทำงานร่วมกันระหว่างผู้หญิง Senbergs ถ่ายภาพโลกศิลปะของออสเตรเลีย ครอบครัวของเธอ นายกรัฐมนตรี และคนทั่วไปด้วยวิธีการและสไตล์ที่คล้ายคลึงกับ McCarthy พวกเขาทั้งคู่เรียนรู้ด้วยตนเอง และน่าเศร้าที่ทั้งคู่เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งเต้านมในปี 2541 ขณะอายุ 57 ปี
ช่างภาพทั้งสองแบ่งปันแนวทางที่โดดเด่นด้วยอารมณ์ขันและความขี้เล่นที่ล้อมรอบด้วยการแสดงละคร นี่คือตัวอย่างงานสำคัญของภัณฑารักษ์ การแสดงอย่างหนึ่งให้แสงสว่างแก่อีกงานหนึ่ง และในทางกลับกัน
หอศิลป์ Ballarat ได้รับการสนับสนุนจากกองทัพอาสาสมัคร นี่เป็นกรณีสำหรับทั้ง Biennale โดยทำงานเจ็ดวันต่อสัปดาห์ตลอดสี่เดือน โปรแกรมหลักมีการจัดแสดงในร่ม 12 รายการและกลางแจ้ง 16 รายการ และมีการแสดงทั้งหมด 120 รายการโดยมีโปรแกรมเปิดคร่อมร้านกาแฟ ถนน และอาคารของเมือง
